In deze editie van “in gesprek met” laten wij schrijfster en voormalig danslerares Erna Gianotten aan het woord. Erna vertelt over hoe zij schrijven met dansen combineert en wat haar populaire Cindy-balletboeken reeks inspireerde. Daarnaast geeft ze een kijk in het dagelijks leven van schrijvers en de gevolgen van de pandemie hierop.
Erna Gianotten:
“Dansen en schrijven is voor mij de perfecte combinatie.”
© Ton Kastermans
Erna Gianotten is een Nederlandse auteur en voormalig dansdocente. Op haar 23ste vertrok ze met haar man –tropenarts-, en dochtertje naar West-Afrika om in vluchtelingenkampen te werken. Hierover schreef ze haar eerste boek: ‘Ik wilde niet naar Afrika.’ Daarna woonde ze nog ruim 5 jaar in de tropen.
Toen het gezin zich definitief in Nederland vestigde, begon Erna haar carrière als journalist. Daarnaast gaf ze twaalf jaar lang dansles aan kinderen. Dit inspireerde haar tot het schrijven van de populaire Cindy-balletboeken waarvan er een half miljoen verkocht zijn.
Ze gaf haar journalistieke carrière op om de roman ‘Het Gouden Licht van Afrika’ te schrijven. Haar laatste boek ‘Mijn Moeder Barbera’ was een familiesaga. Erna is lid van Soroptimistclub Hilversum en zet zich in voor de rechten van vrouwen en meisjes.
De pandemie heeft grote effecten op de kunst- en cultuursector en de mensen die hierin werkzaam zijn. Kunt u vertellen over hoe schrijvers de lockdown van deze pandemie ervaren?
“Voor mensen die boeken schrijven, maakt deze pandemie nauwelijks iets uit. Eigenlijk is deze tijd zelfs lekker rustig. Auteurs zijn vaak nogal solitair. Schrijvers die klaar zijn met een boek en het moeten hebben van publiciteit, hebben wel pech. Wanneer je jarenlang hebt gewerkt aan een boek en ‘ondergronds’ bent gegaan, is de lancering ervan de bekroning op je werk. Zo’n feestje gun je iedereen.”
“Als er nu een boek van mij uit zou komen, had ik het liever uitgesteld. Een boekpresentatie moet je echt met je vrienden en familie vieren.”
“Ik heb nu geen groot project onder handen. Het is niet zo’n urgentie. Afgezien daarvan wordt een podium krijgen steeds lastiger. Al helemaal met deze pandemie. Ik hoop echt dat er gauw een einde aan komt.”
Gooi en Eemlander, foto: Ton Kastermans
Dans speelt een belangrijke rol in uw boeken, zowel in de romans als in de kinderboeken. Hoe combineert u dansen met schrijven?
“Tussen het schrijven door deed ik altijd aan dansen, zwemmen, pilates en fitness om mijn hoofd even helemaal leeg te maken. De inspiratie voor mijn Cindy’s, kwam uit de balletlessen die ik destijds gaf aan kinderen van 4 – 10 jaar. Gelukkig heb ik destijds regelmatig aantekeningen gemaakt die de basis vormden
van mijn Cindy’s. Het op schrift zetten van wat ik meemaak is net als dansen een wezenlijk onderdeel van wie ik ben.”
“Ik hoop tot mijn dood door te kunnen gaan met schrijven en dansen. Die combinatie
is het helemáál voor mij.”
Waar is de liefde voor dans begonnen?
“Mijn allereerste kennismaking met dans was in de boekjes over de Flower Fairies van Cicely Mary Barker. Ik was totaal gefascineerd door die dansende elfen, ze spraken heel erg tot mijn verbeelding. Het eerste zaadje was geplant. Kort daarna mocht ik met een excentrieke tante mee naar Theater Gooiland (red. Hilversum), naar een amateur balletuitvoering.”
“Zittend in die rood fluwelen stoelen keek ik vol bewondering naar de dansende kinderen en dacht: dat wil ik ook. “
“Vervolgens ging ik op klassiek ballet en daarna ben ik nooit meer opgehouden met dansen. Vóór corona volgde ik drie keer per week jazzdance en improvisatie lessen. Daarnaast deed ik aan fitness, pilates en zwom ik geregeld. Als je gevarieerd blijft bewegen, raak je de routine en souplesse niet kwijt.
Dansen is zo universeel. Vooral in de vluchtelingenkampen waar ik werkte, merkte ik dat. Als kinderen kunnen dansen, vergeten ze hun ellende, en zijn ze weer kind. Deze tijd dat je niet meer naar je sportschool of dansstudio kunt gaan, vind ik echt een ramp. Ik mis mijn lessen gruwelijk.”
Wat is uw advies om dat gemis van danslessen draaglijker te maken en de toegankelijkheid van cultuur te blijven stimuleren in Nederland?
“Blijf vooral lezen, bewegen en dansen. Al doe je het enkel voor jezelf. Ga desnoods touwtje springen. Wees creatief! Ik kijk soms youtube filmpjes met goede balletoefeningen. Dit vind ik zelfs handiger dan online zoomlessen, omdat je de oefeningen in je eigen tijd kan uitvoeren. Hoe je het ook doet, blijven bewegen is belangrijk!
Deze periode is heel zwaar voor de kunst-, cultuur- en entertainment branche, aangezien zij de steun van het publiek nodig hebben. Toch kan je nog steeds betrokken blijven. Zelf schaf ik bijvoorbeeld mijn boeken aan bij de lokale boekhandel. Daarnaast kun je je ook abonneren op een voorstelling of theater. Steun de culturele sector!”
Over “In gesprek met”
De COVID-pandemie heeft laten zien hoe belangrijk de kunst- en cultuursector en de entertainmentbranche eigenlijk zijn voor het mentale welzijn van- en de verbondenheid tussen mensen. Tegelijkertijd hebben juist deze sectoren vele tegenslagen ervaren. Om jullie lezers een hart onder de riem te steken, gaan wij in gesprek met inspirerende professionals.
In deze interviews wordt aandacht gegeven aan hoe zij omgaan met de huidige situatie, maar ook aan relevante onderwerpen waar zij voor pleiten, variërend van dans en cultuur tot muziek, kunst, diversiteit en gezondheid. Hiermee hoopt DANSWinkel iedereen te motiveren om niet alleen fysiek, maar ook als gehele sector in beweging te blijven.
Meer lezen? Bekijk hier alle kunst, cultuur en dans interviews.
