Hoi dansliefhebbers,
Waarschijnlijk ben je gewoon in Nederland of België op het moment dat je dit bericht leest. Wie weet zit je het het buitenland of ben je daar net geweest, op een camping in Zuid-Frankrijk of in een huisje aan de Noorse kust bijvoorbeeld. Misschien ben je dit jaar afgereisd naar de andere kant van de wereld en heb je de woestijn in Australië of de regenwouden van Brazilië verkend. Waar je ook bent of bent geweest, de kans dat je op deze plek de vrijheid had om te mogen dansen, is erg groot. Wij dansen in balletstudio’s, op podia, op feestjes, in de huiskamer en op straat als we daar zin in hebben. Niemand kijkt er meer raar van op dat een breakdancer zijn tricks showt voor het station en dat er op het plein een paar straten verderop een Flashmob voor het goede doel wordt gedaan.
Dans als zonde
Helaas is dit niet overal ter wereld vanzelfsprekend. In de Middeleeuwen bijvoorbeeld zagen christenen dans als een uiting van duivelse krachten. Dans werd als een ziekte gezien, en dansende mensen waren in bezit van het kwaad. Dansen op heilige plekken was dan ook ten strengste verboden. Tegenwoordig is dans in de meeste westerse culturen volledig geaccepteerd en zelfs geïntegreerd in het dagelijks leven, maar in het Midden-Oosten ligt dit nog wel eens anders. Streng gelovende moslims zijn ervan overtuigd dat dansen een zonde is. De wet die dansen verbiedt maakt deel uit van de islamitische sharia, de “wet van God”. Momenteel is deze wetgeving in ongeveer 50 verschillende landen ingevoerd, waarvan één Iran. Je hoeft maar op Google de zoekterm “dancing forbidden in Iran” in te typen, en je krijgt tientallen zoekresultaten. Schreeuwende koppen van online nieuwssites vermelden dat een ongehoorzame Iraniër weer eens de stoute schoenen aan heeft getrokken en met de voetjes van de vloer is gegaan. Zo werd een groep jongeren september 2014 gearresteerd na gedanst te hebben op het nummer “Happy” van Pharell en hier een video van op het internet te hebben geplaatst, een paar jaar daarvoor kreeg een traditionele Iraanse danser een gevangenisstraf van 10 jaar opgelegd na zijn kennis over dans in de Verenigde Staten te hebben gedeeld.
Het is natuurlijk voor ons onvoorstelbaar dat we niet de vrijheid zouden hebben om te doen wat we willen, laat staan dat we geen spontane dansjes meer zouden mogen doen zonder hiervoor zwaar gestraft te worden. Toch is het in vele landen de realiteit, en dat laten de verontwaardigde burgers niet ongestoord gebeuren. Zij protesteren om hun rechten te verdedigen, in de hoop dat de overheid van gedachten verandert en hun behoeften respecteert en toestaat.
Desert Dancer
Over dit heftige onderwerp is afgelopen jaar een film gelanceerd, gebaseerd op een waargebeurd verhaal, Desert Dancer genaamd.
Trailer zien? Dat kan hier of in de volgende link als de video niet werkt: https://www.youtube.com/watch?v=MZC3er0RuVw
In Desert Dancer draait het allemaal om de hoofdpersoon Afshin, een jongen die met de paplepel ingegoten krijgt dat dansen iets is wat in het geheim moet gebeuren. Een vrijdenkend leraar stimuleert hem om toch iets te doen met zijn talent in dans, waardoor hij zich hier mede dankzij YouTube filmpjes in kan ontwikkelen. Op de universiteit ontmoet Afshin een aantal jonge mensen die niet willen meegaan met de heersende orde. Zij zetten zich af tegen de streng islamitische regering die hun bevolking zoveel regeltjes oplegt. In een verscholen kamertje richtten ze hun eigen dansgroep op. Al snel sluit een goed getrainde danseres zich bij hen aan en tilt de kwaliteit van hun dansen naar een hoger niveau. Afshin voelt grote bewondering voor deze danseres, Elaheh. Hij komt erachter dat zij een heftig verleden met zich meedraagt, waarin zij nooit het gevoel had de kunnen voldoen aan de hoge eisen die haar moeder (voormalig prima ballerina) aan haar stelde. Een ding hebben Afshin en Elaheh gemeen: ze willen vrij zijn. Vrij van alles en iedereen en dat kan, naar hun idee, het beste door een dans in de verlaten woestijn te wagen. Aanhangers van de politieke tegenpartij komen erachter dat de vriendengroep bezig is met activiteiten die volgens hen onacceptabel zijn en doen er alles aan om hen het leven zuur te maken. De situatie escaleert volledig wanneer Afshin tijdens een opstand probeert te filmen hoe zij een weerloze vrouw mishandelen. In een flits ligt zijn camera in stukjes op de grond en wordt hij gearresteerd en geblinddoekt meegenomen. Dan komen ze er ook nog achter dat hij zich heeft laten scholen in de kunsten, iets wat naar hun standpunt een van de grootste misdaden is die je maar kunt begaan…
Mijn mening
Het verhaal van Desert Dancer vertoont veel overeenkomsten met dat van Mao’s last dancer, waarover ik eerder al schreef op mijn blog. Een jongeman ontdekt zijn passie voor de danskunst maar wordt door de regering gedwarsboomd om zich hier vrij in te kunnen ontwikkelen, dat is in beide films zo. Daarnaast is het verloop van gebeurtenissen nogal voorspelbaar en voor de hand liggend. Wel was het in Desert Dancer op een heel andere manier vormgegeven, met veel meer sfeerbeelden en een naar mijn mening heel mooie muziekkeuze. Een waargebeurd verhaal spreekt meestal erg tot de verbeelding en dat vond ik nu zeker ook. De gedachte dat vreselijke praktijken zoals in Desert Dancer te zien zijn, nog altijd voorkomen, is moeilijk te bevatten. Dans is een perfect symbool voor vrijheid, zowel mentaal als fysiek en deze film dwingt respect af voor degenen die hun onvermurwbaar ervoor gaan om hun rechten te verkrijgen. Ook als je absoluut niet van gewelddadige films houdt is het denk ik de moeite waard hiernaar te kijken, want gruwelijke details worden uit beeld gelaten. Dat neemt niet weg dat de spanning op enkele momenten voelbaar is, net als de opluchting die daarop volgt. Het is niet storend dat de hoofdpersonen geen professionele dansers zijn. Zij compenseren dit ruimschoots met hun theaterspel dat soms ietwat over the top is, als je het mij vraagt. Desondanks zijn de personages goed gecast en doet deze film iets met je, zonder onnodig zoetsappig te worden. Spreekt dit je aan? Twijfel niet en ga voor Desert Dancer!
Wat vind jij ervan dat dansen in sommige landen niet wordt getolereerd en daarom in het geheim moet gebeuren? Wat zou jij doen om toch nog te kunnen bewegen? Laat het me weten in een reactie!
Groetjes, Heleen
