Hoi dansliefhebbers!
De afgelopen twee weken waren behoorlijk pittig. Na school haastte ik me vrijwel iedere dag meteen met de trein naar het Noord-Brabantse stadje Veghel, om me op tijd in mijn kostuum te kunnen hijsen en me op te warmen voor het echte werk. Al een paar maanden hadden we naar dit moment toegewerkt, flink wat uren toegewijd om de choreografieën er zo perfect mogelijk in te stampen en nu was het eindelijk zover. Van de dansstudio bij het culturele centrum verhuisden we met 40 dansers naar een kleedkamer achter de theaterzaal. Inmiddels stond het decor hier al gereed en waanden we ons in het Griekenland van de oudheid. In een keer kwam het allemaal tot leven. Ja, er stonden 10 voorstellingen van De Odyssee op het programma. We konden niet wachten om te beginnen met dansen! In dit laatste artikel over de dansvoorstelling van choreografe Lonneke van Leth, vertel ik over het verloop van de e shows die we gaven, inclusief uitleg van de mythe over held Odysseus, aan de hand van foto’s.
De Generale Repetities verliepen prima. We namen de volledige voorstelling door om er zeker van te zijn dat de plaatsing ten opzichte van elkaar en van de zaal klopte. Ook wisten we nu hoeveel tijd we telkens hadden om ons om te kleden en weer klaar te staan voor de volgende dans. Hier en daar moest nog wat aangepast en herhaal worden, maar gelukkig liet Lonneke weten dat ze vertrouwen had in het slagen van de voorstelling.
De kleedkamer boven hadden we tot ons eigen plekje omgetoverd. Er werd goed voor ons gezorgd, met drinken en snacks. Het was wel wennen dat het licht steeds een kwartier voor aanvang van de voorstelling uitviel. Jezelf opmaken in het donker, überhaupt je kleding vinden, is vrij lastig en daarom moesten we ervoor zorgen dat dit op tijd gebeurde. Ook hebben we flink wat eelt gekweekt door traptreden (bestaande uit ijzeren roosters) en de betonnen vloer in de coulissen en op het toneel te trotseren. Maar ach, dat zijn allemaal ongemakken die erbij horen! En ze wegen absoluut niet op tegen het plezier dat we hebben gehad aan het optreden. Dit is ongeveer hoe het verhaal in elkaar steekt:
De mythische held Odysseus ziet zich gedwongen afscheid te nemen van zijn geliefde Penelope, met wie hij zojuist een zoon, Telemachos genaamd, heeft gekregen. Op zijn reis naar Troje wordt hij uitgedaagd door de goden om een tocht vol gevaren aan te gaan. Verdrietig, maar vastberaden om weer zo snel mogelijk terug te keren, verlaat Odysseus zijn vrouw.
In zijn schip, vergezeld door een groep sterke krijgers, begint Odysseus aan de queeste. In hun energieke dansen draaien, rollen en springen zij alsof hun leven er vanaf hangt. Hij weet niet dat zijn vrouw in de tussentijd wordt lastiggevallen door mannen die zeggen dat haar echtgenoot niet meer leeft. Allemaal willen zij dolgraag met haar trouwen.
Odysseus’ reis leidt hem langs talloze goden en wezens die hem dwars zitten: de Ciconen en Lotophagen, de cycloop Polyphemus, Aeolus, de Laestrychonen, reuzen, Circe, de Sirenen, Scylla en Charibdis en ten slotte de runderen van Helios. Uiteindelijk weet hij hen stuk voor stuk dapper te verslaan. Op de afbeeldingen hieronder zie je de zwarte tovenares Circe, die haar vijanden omtovert in dieren en ook Odysseus probeert te verleiden, wat ontpopt in een krachtig en temperamentvol duet. Op de foto eronder wagen de schijnbaar lieflijke nimfen een poging om de bemanning van de boot af te laten zien van de queeste. Ook de tissuedanseressen hadden een rol in dit gedeelte, zij vertoonden hun virtuoze kunsten in de doeken boven het podium. Op de laatste foto zie je hoe de krijgers aangevallen worden door agressieve draken, die het met hun geklauwde poten ook op hen gemunt hebben.
Wonder boven wonder weten Odysseus en de rest de ene na de andere opdracht te volbrengen. Maar dan maakt hij kennis met Calypso, die verliefd op hem wordt en hem 7 jaar lang bij zich houdt op haar eiland. Ondanks dat vergeet Odysseus zijn vrouw en kind niet. Hij weet zich los te maken van haar betoveringen vervolgt zijn reis.
Na een ruzie met de god van de zon, Poseidon, lijdt de groep schipbreuk en spoelt Odysseus aan op het eiland van de Phaiaken. Dit volk geeft hem een warm welkom en hoort zijn indrukwekkende reisverhaal aan. Zij brengen hem terug naar het eiland waar alles begon, Ithaka. Hij, Penelope en Telemachos zijn dolgelukkig om elkaar weer te zien. Een stormachtige tocht is tot een goed einde gekomen.
Ik vond het een grote eer dat ik deel mocht uit maken van deze grote productie, waar dans, muziek, acrobatiek, zang en beeldende kunst bij elkaar kwamen. Er hing achter de schermen een positieve sfeer. Onderling tussen de dansers was er veel gezelligheid, waardoor we ons ook buiten het dansen niet hoefden te vervelen. Op het toneel zette iedereen zich voor de volle 100% en dat motiveerde alleen maar meer om alles te geven en er het beste van te maken. Het enthousiasme en de gedrevenheid van Lonneke werkte aanstekelijk. Ook het leuke commentaar van de toeschouwers gaf een extra steuntje in de rug. Het was een heel geren van hot naar her, maar dat is het waard geweest. Ik wil daarom ook bij deze iedereen bedanken voor deze naar mijn mening geslaagde samenwerking! En voor jullie lezers, houdt Lonneke van Leth in de gaten, binnenkort zal zij weer met een dansproductie komen (deze keer in regio Den Haag).
Groetjes! Heleen
