Hoi dansliefhebbers!
Wat vliegt de tijd toch! In februari, maar het lijkt als de dag van gisteren, ondernam ik een reis naar het Noord-Brabantse plaatsje Veghel. Ik kan het me goed voorstellen dat je je op dit moment afvraagt: wat is daar te doen? Geloof het of niet, maar deze van oorsprong Middeleeuwse stad die op het moment ongeveer 31.000 inwoners telt, zou je gedurende deze weken kunnen vergelijken met Broadway. Nou ja, misschien net niet Broadway wat betreft glamourgehalte, maar zeker is dat er net zo ijverig, al dan niet ijveriger, wordt gewerkt aan dansvoorstellingen. Ik bezocht Veghel om auditie te doen, en dan niet voor de musical Cats of Les Miserables, maar voor een dansproductie van Lonneke van Leth. Deze choreografe, die met haar gezelschap gevestigd zit in Den Haag, verzorgt al sinds enkele jaren voorstellingen op locatie. Voordat ik nu in herhaling ga vallen, verwijs ik jullie door naar de link van het artikel waar je van alles te weten kan komen over het project waar momenteel druk de voorbereidingen voor worden getroffen. Ik voel me vereerd dat ik ook een rolletje heb in dit multidisciplinaire kunstproject. Wil je alvast een impressie krijgen van hoe het eindresultaat, compleet met eigen composities, decors en kostuums en een spectaculair toneel er ongeveer uit zal gaan zien? Ik kwam erachter dat ik de trailer nog niet had gedeeld, daarom bij deze:
Voor het eerst aan de slag
Inmiddels heeft de danscast er alweer vier repetities op zitten. Elke zondag tot aan de voorstellingen worden we van 10:00 tot 17:00 uur in de balletstudio van een cultureel centrum aan de Noordkade in Veghel verwacht, om daar lekker de longen uit ons lijf te gaan dansen. De eerste dag hebben we de complete choreografie van de Phaiaken aangeleerd. Dit zijn de burgers die de held Odyssee tijdens zijn reis door Griekenland tegen komt. De pasjes in dit stuk zijn niet niet erg gecompliceerd, maar maakten toch dat ik me gelijk in het mythologische Griekenland waande. Het lastige is om het door iedereen tegelijkertijd uitgevoerd te laten worden en je eigen positie in de ruimte te blijven behouden. Zo gemakkelijk is dat niet, omdat we met een groep van 40 dansers zijn: heel veel anderen om rekening mee te houden dus. Tegelijkertijd is dat natuurlijk ook juist de uitdaging! Aan het einde van de dag hadden we dit ongeveer 10 minuten durend stuk meerdere keren herhaald, zodat we ongeveer wisten wat de volgorde was. Met het hoofd nog vol van de pasjes in de choreografie van de Phaiaken, begon de repetitie voor Kalypso, waaraan een kleiner groepje dansers meedeed. Deze lieflijke dans zit boordevol klassieke balletpasjes; draaien, sprongetjes, sierlijke armbewegingen en ga zo maar door. Na de snelheid en de pittige bewegingen in het eerste stuk, was het heerlijk om hierbij een beetje tot rust te komen. De dag zat erop voordat ik het wist. Ongelofelijk dat we in zo’n korte tijd al bijna een kwartier aan dansmateriaal hadden ingestudeerd. Mijn mededansers- en danseressen en ik konden met een voldaan gevoel naar huis terugkeren.
Oefenen in de grote zaal! Hier zijn we Phaiaken…
Heel veel pasjes
De tweede repetitie kon ik vanwege een blessure in mijn lies helaas niet aanwezig zijn. Het risico dat ik mijn spieren in mijn heupgebied opnieuw zou overbelasten was het groot. Maar bij de derde was ik gewoon weer van de partij! Er zijn deze dag opnieuw veel vorderingen gemaakt. De ochtend besteedden we aan het opnieuw doornemen van de Phaiaken. De vorige repetitie was er al druk ‘gecleand’ en daar gingen we nu op door. Naast dat we de pasjes uit ons hoofd moesten kennen, werd ook van ons verwacht dat we deze met meer nauwkeurigheid en met de correcties van onze docente Noortje en de choreografe zouden uitvoeren. Na een aantal keer op volle kracht met het maximum aan energie gedanst te hebben, was ik helemaal buiten adem. Later die dag zou ik de spieren in mijn benen door de vele plié’s, nog goed gaan voelen! Noortje filmde ons dansen, zodat we later zelf terug konden zien wat al goed ging en waar nog werk aan de winkel was. Een heel fijn systeem! Na een pauze werden we omgetoverd van Griekse burgers naar gemene draken die Odysseus en de bemanning van zijn schip flink de stuipen op het lijf moesten jagen. In twee groepjes gingen we aan de slag en daarna werden we weer samengevoegd. Hoewel onze plaatsen geset waren en veel bewegingen strak tegelijkertijd of vlak na elkaar uitgevoerd moeten worden, was er in deze choreografie meer ruimte voor improvisatie. Als afschuwelijke monstertjes met akelige, bliksemsnel op de slachtoffers afschietende klauwtjes, bewogen we ons door de balletstudio. ’s Middags was er tijd ingepland voor nog een ander stuk met een kleiner groepje; Lotus. In dit speelse, bijna schattige stukje kregen we volop de kans om onze theatrale vaardigheden te tonen aan het publiek en in het dansante stuk wisselden grote, wijdse bewegingen zich af met kleine, subtiele gebaren. We eindigden de dag wederom met herhaling van Kalypso. Alles was in mijn geheugen al een beetje weggezakt doordat ik er de tweede repetitie niet was, maar gelukkig kwam het vrij snel terug.
… en hier zijn we gruwelijke draken!
Nu ook op locatie
De vierde repetitie stond volledig in het teken van het herhalen en het “spacen” (in de ruimte plaatsen) van de tot dan toe aangeleerde danspassen. In kleine groepjes voerden we een bewegingsfrase uit en kregen vervolgens tips en aandachtspunten om het beter te krijgen. Het is overdreven om te zeggen dat de tijd nu begon te dringen, maar het was zeker belang dat we nu meer op te details gingen letten. De data van de voorstellingen kwamen immers al angstvallig snel dichterbij… Op 2 juni zal al de eerste generale repetitie gehouden worden en dan moeten we er natuurlijk helemaal klaar voor zijn om te kunnen shinen. ’s Ochtends oefenden we onze choreografieën in de balletstudio en na het middaguur verplaatsten we ons naar de grote zaal. De ruimte is ontzagwekkend groot. ‘Je zou eens met een stappenteller bij moeten houden hoeveel je op een dag loopt op een locatie als deze,’ grapte Lonneke. We verdeelden ons in de ruimte en namen de Phaiaken- en drakendans door. Sommige stukken moesten aangepast worden op de afmetingen van het toneel en op de decorstukken die daar zouden komen te liggen. Naast docente Noortje en choreografe Lonneke hadden we er nu ook een nieuwe instructrice bij: het dochtertje van Lonneke kon het niet laten om een af en toe met haar handjes richting ons te wijzen of met geluidjes duidelijk te maken hoe het wel moest. Het besef dat we over enkele weken al volop in de schmink en met kostuums aan ons optreden zouden gaan verzorgen, kwam onder ons tot leven en maakte dat we nog even ons beste beetje voor zetten.
Kom je ook kijken?
Ik heb al heel veel zin in het optreden en ik ben er zeker van dat het ook dit jaar in Veghel weer een groot succes zal worden. Ook het Brabants Dagblad publiceerde onlangs een artikel, dat je hier kunt teruglezen. Ben je inmiddels ervan overtuigd dat je deze veelzijdige en energie voorstelling, waarin een spannend, mysterieus maar mooi verhaal tot leven komt, moet bijwonen? Kaartjes bestellen kan nog! Op de officiële site van De Odyssee vind je alle benodigde informatie. Op 4 juni is het echt zo ver en tot die tijd houd ik jullie op mijn Facebook-pagina over het verloop op de hoogte. Na de laatste voorstelling vind je op mijn blog het laatste artikel over het project.
Hopelijk tot snel!
Groetjes, Heleen
