Review: Image Blacklight Theatre uit Praag

0

Hoi allemaal!

Afgelopen zomervakantie bracht ik gedurende een lang weekend bezoek aan de Tsjechische hoofdstad, Praag. Ik was op een heel positieve manier verrast over deze stad, die nog tot enkele decennia geleden gedomineerd werd door Rusland, toentertijd de Sovjet-Unie genaamd. Pas in 1989, met de val van het communistische regime, was Praag hier helemaal van bevrijd. Vanaf dat moment maakten de sombere, vervallen gebouwen plaats voor kleur en sfeervolheid. Waar dat  eerst nog heel ongebruikelijk was, reisden nu ook West-Europese toeristen af naar Oost-Europese landen als Tsjechië, Hongarije en Polen. De contacten werden steeds sterker, landen gingen op allerlei gebieden met elkaar samenwerken, waardoor de welvaart groeide. Als gevolg hiervan werd weer meer aandacht besteed aan kunst en cultuur. Musea werden geopend, monumentale panden gerestaureerd, theater en dans ontwikkelden zich in een snel tempo. Juist doordat de volkeren in Oost-Europa voor een lange tijd onderdrukt waren door de communistische machthebbers, was hun verlangen naar vrijheid groot. Ze wilden zich kunnen ontplooien, hun mening laten horen, uitdrukking geven aan hun gevoelens. Zo ontstond heel uitgesproken kunst, waarin de grenzen van het lichaam en de nieuwe technologieën werden opgezocht.

Toen mijn reis naar Praag vaststond, was ik er dus al zeker van dat ik een theatervoorstelling wilde bezoeken. Na wat zoekwerk op het internet, kwam ik uit op het Black Light Image Theatre. Mijn interesse was al snel gewekt. De foto’s op de site zagen eruit als een kunstzinnig hoogstandje, iets wat ik graag live wilde zien. Al sinds het jaar 1990 treedt het dansgezelschap op in zowel hun eigen theatertje als in theatergelegenheden in het buitenland. Ze zeggen steeds op zoek te blijven naar nieuwe middelen van expressie en ze proberen de verschillende disciplines van blacklight theater in hedendaagse dans, pantomime en mode met elkaar combineren in avondvullende shows. Hun belangrijkste doel is het vermaken van het publiek door hen een bijzondere audiovisuele ervaring te bezorgen. Hierbij willen zij het dagelijkse leven van een andere, humoristische en fantasierijke kant belichten.

De voorstelling die ik bezocht heette ‘The Best of Image’, een programma samengesteld uit de meest succesvolle werken van het gezelschap door de jaren heen. Het duurde ongeveer een uur. Niet zo lang misschien zou je denken, maar achteraf wel lang genoeg. Ik was enorm onder de indruk van de kostuums, stuk voor stuk unieke, prachtige creaties die de lichamen van de dansers goed tot hun recht lieten komen. De speciaal voor het dansgezelschap ontworpen pakken, voegden echt iets toe aan het dansen, door mee te bewegen of juist strak te blijven. Het creëerde een nieuwe dimensie. Op de afbeelding hierboven zie je enkele dansers in pakken die slechts aan één zijde van het lichaam zichtbaar waren. Doordat zowel de andere kant zwart van het kostuum als de achtergrond van het podium donker gelaten waren, konden zij de illusie wekken in de lucht te zweven. In werkelijkheid hielden zij natuurlijk altijd een been op de grond. Op een creatieve manier werd hier mee om gegaan en dat maakte het leuk om te zien. Omdat de vormen en bewegingen vaak erg abstract waren, kon je je fantasie erop los laten en je wanen in een buitenaardse wereld. De rustige, instrumentale muziek vond ik goed bij het geheel passen. Toch waren sommige onderdelen, ondanks de relatief korte tijdsduur,  alsnog langdradig. De principes die gebruikt waren, de speciale effecten, waren even interessant om te zien, maar al snel was het duidelijk wat ermee overgebracht moest worden. Op zulke momenten betrapte ik mezelf erop dat ik uitkeek naar het volgende onderdeel. Zodra het eenmaal zover was, vond een herhaling van het eerder gebeurde plaats: de speciaalheid was er snel van af.

Wat betreft de danskwaliteiten waren er grote verschillen te zien tussen de vrouwelijke en mannelijke dansers. Alle dansers van het gezelschap zijn klassiek geschoold en bezitten dus over een technische basis. Aan kracht ontbrak het hen dan ook allemaal niet. Maar hoewel de danseressen soepel waren en vaak over mooie danstechnische vaardigheden beschikten, schoten de dansers hier te kort. En juist door de felgekleurde kostuums viel een hier en daar niet gestrekte voet of gebogen been extra op. Dat vond ik jammer en leidde me soms een beetje af. Naar mijn mening zou je, als je besluit de blacklight effecten toe te passen, dit ook op een perfecte manier moeten uitwerken. Over het algemeen was het niveau prima, maar als criticus wil ik dit toch even vermelden. Misschien dat het je niet op zou vallen als je zelf niet danst of weinig kennis hierover hebt. Dan hoeft dit natuurlijk niet storend te zijn.

Tussen de stukken hedendaagse dans, betrad een duo het podium. Met hun stomme (ongesproken), soms wat flauwe humor slaagden zij er toch in de lachers in de zaal op hun hand te krijgen. De grapjes die zij maakten waren voorspelbaar, maar ze wisten het op een leuke manier te brengen. Bovendien betrokken zij het publiek bij hun toneelspel, waardoor zij niet gebonden waren aan het podium, maar regelmatig de gehele zaal doorkruisten. Ik vraag me af hoe het dansgezelschap op het idee is gekomen om dit soort cabaret in een show te zetten met het blacklight theater. Wellicht wilden ze de toch wel vaak serieuze dans afwisselen met wat luchtigere stukjes. Dat is dan ook gelukt, al zou een subtielere, meer vloeiende  overgang tussen de onderdelen naar mijn mening wel op zijn plaats zijn. Dan zou er meer samenhang in de voorstelling zijn gekomen.

Al met al was het een unieke ervaring om deze show bij te wonen. De dansers vormden met hun buitengewone kostuums en acrobatische kunsten, spectaculaire plaatjes. Enkelen daarvan zullen me nog lang bij blijven. Het cabaret tussendoor is iets waarvan je moet houden en ook voor mij had het niet per se in het programma opgenomen hoeven worden. Toch maakte de uitstraling van de acteurs en hun interactie met de zaal veel goed. Ik ben blij dat ik de voorstelling heb bezocht. Of ik deze zou aanbevelen? Als je erg kritisch kijkt naar puur individualiteit, inlevingsvermogen en techniek van de dansers, dan zou je je hieraan wel eens kunnen irriteren. Maar ben je op zoek naar een leuk avondje uit ter afwisseling van de Praagse kerken, straatjes en winkeltjes, dan zou het Image Theatre wel eens geschikt voor jou kunnen zijn. Aan prikkels voor je zintuigen zal het je dit uur in ieder geval niet ontbreken!

Veel dansplezier!

Groetjes, Heleen