Review: HiHaHuttenBouwers door de Stilte

Hoi dansliefhebbers!

Is het een bed? Een stoel? Is het een paraplu? Of is het een klimrek? Een tafeltje van misschien 1 meter bij 0,5 meter vormt het centrum van HiHaHuttenBouwers, de nieuwste productie van jeugddansgezelschap de Stilte. Twee dansers ontdekken de mogelijkheden van het simpele, vierkante voorwerp. Wat kun je daar nu eigenlijk allemaal mee? Gedurende 40 minuten krijg het publiek te zien dat dit meer is dan dat je ooit zou kunnen denken. De voorstelling is speciaal ontwikkeld voor kinderen vanaf 2 jaar. Vanwege de gelaagdheid is het echter ook interessant voor het oudere publiek (zowel oudere kinderen, ouders en grootouders), aldus de Stilte. Ik was erg benieuwd naar of het het dansgezelschap inderdaad gelukt is om een optreden in elkaar te zetten waar alle leeftijdscategorieën iets uit kunnen halen. Daarom bezocht ik samen met de 9-jarige Luca op donderdag 23 oktober HiHaHuttenBouwers in Theater Chassé in Breda.

Van tevoren kreeg ik al te horen dat de voorstellingen opgevoerd zou worden in een intieme sfeer. Dat klopte inderdaad, want in de grote theaterzaal hadden de stoelen op de tribune even geen functie. Zowel de dansers als het publiek namen plaats op het podium. Daar waren banken neergezet en de kinderen konden op kussens op de grond ploffen. We vormden zo een u-vorm om het podium, wat meteen zorgde voor betrokkenheid van de kijkers bij de dansers, die immers maar enkele meters van ons af stonden.

Luca vertelde hierover: ‘er waren in de zaal weinig mensen, dus het was leuk om de dansers van dichtbij te zien. Wel vergaten ze soms dat er ook mensen aan de zijkant zaten. Wij zaten ook niet recht voor het toneel en konden daarom niet alles goed zien.’ Dat ben ik het helemaal met haar eens. De kleine afstand tussen ons en de presentatie was klein en dat maakte het toegankelijk, maar door de opstelling werd ons soms het zicht ontnomen. Zonde, want het is leuk om van alle kanten te kunnen zien wat er gebeurt.

Juist in deze productie was overal wel iets interessants te zien. Op, onder, achter, voor en om de tafel heen bewogen de dansers (Alex Havadi-Nagy en Mirella de Almeida Castagna) soepel. Ze waren duidelijk erg goed op elkaar afgestemd met hun ingewikkelde lifts en acrobatische kunstjes.

Luca hierover: ‘ik vond het heel leuk dat je bij de voorstelling allerlei dingen kon bedenken. In het begin hadden de danser en de danseres een bijzonder pak aan. Het leek net alsof ze rupsen waren, rupsen die in hun cocon zitten vlak voordat ze uit gaan komen en een mooie vlinder worden. Ze deden van alles met de tafel, alsof het speelgoed was.’ Het ontdekken van de tafel gebeurde niet alleen op een theatrale, maar ook op een heel dansante manier. De zwaartekracht werd getart. Hoe ver kan je de tafel tillen als er iemand op ligt? Kun je er dan ook rondjes mee draaien op één poot? Ik als kijker dacht soms: als dit maar goed gaat. Maar alles en iedereen kwam altijd op z’n pootjes terecht, waar maar uit bleek hoe knap de choreografie uitgedacht was.

Daarnaast maakte het overige decor HiHaHuttenBouwers nog verrassender om naar te kijken. Beeldend uitvinder Bert Vogels had allerlei technologische toepassingen gedaan, en dat zorgde voor afwisseling en wekte nieuwsgierigheid op. Zo vloog er een vlinder aan een ijzeren koord door de ruimte en kwam er een regenboog op vanachter de horizon. Gelach steeg op vanuit het publiek, vooral onder de kinderen, toen er water vanuit het plafond naar beneden sijpelde. Dat water moest regen voorstellen. Luca: ‘Ik vond het ook heel grappig dat er plotseling popcorn uit de lucht kwam vallen.’ Voor haar en veel andere kinderen in de zaal maakte dit het plezier compleet.

Van de intieme sfeer werd veel gebruik gemaakt tijdens de voorstelling. De dansers maakten contact met de kinderen. Dit had voor Luca niet per se gehoeven: ‘Het was leuk bedacht dat kinderen mee mochten doen en mee mochten helpen op het podium, maar ik wilde toch liever gewoon blijven kijken.’ Zo kwam ieder kind weer aan zijn of haar trekken. Op een leuke, open manier werden zij aan het einde van de voorstelling uitgenodigd om met de kussens en slierten met bladeren en takken, hutten te bouwen op het toneel. De dansers begeleidden hen daarbij rustige en sympathiek en het was absoluut niet gedwongen of geforceerd.

De tijd die ik doorbracht bij HiHaHuttenBouwers vloog voorbij. Voordat ik het wist was het alweer afgelopen en dat vond ik best jammer. Want ondanks dat de voorstelling eigenlijk aan jonge kinderen gericht is, vond ik het leuk om te zien. Je kon je fantasie helemaal de vrije loop laten gaan. Met de originele decorstukken bleef er voldoende verandering en werden mooie beelden gecreëerd. Ook de humor her en der in de voorstelling kon ik zeker waarderen. Wat mij betreft had het dus nog wel wat langer mogen duren, maar ik snap de keuze om het stuk niet te lang te maken. Zo blijft de concentratie van de kinderen toch beter behouden. Al met al raad ik het iedereen aan eens een voorstelling van de Stilte te gaan kijken. Vooral als je kinderen op een luchtige manier kennis wilt laten maken met dans, dan lijkt me dit een goede manier.

Over De Stilte

De Stilte richt zich volledig op het ontwikkelen en uitvoeren van producties voor kinderen. Sinds 1994 heeft het gezelschap ruim 3.400 voorstellingen gedanst voor 410.000 bezoekers. Onder artistieke leiding van Jack Timmermans worden gelaagde voorstellingen geproduceerd met academisch geschoolde dansers. Deze gelaagdheid zorgt ervoor dat producties van de Stilte voor jong en oud geschikt zijn.

Wil jij met eigen ogen zien hoe één tafel omgetoverd wordt naar een compleet meubilair? Of heb je altijd al een keer een ware popcornregen mee willen maken? De komende maanden toert de Stilte nog met HiHaHuttenBouwers door Nederland en België. In de agenda kun je zien of dit ook in een theater bij jou in de buurt is: https://www.destilte.nl/site/46-agenda.php. Op de site van de Stilte vind je meer informatie over het gezelschap en de rest van de agenda: https://www.destilte.nl/site/.

Groetjes, Heleen