Hoi dansliefhebbers!
Het weekend van vrijdag 3 tot en met zondag 5 oktober, verbleven mijn klasgenootjes van de dansopleiding en ik in Maastricht. We bezochten voorstellingen, deden mee aan een workshop en kregen de kans de stad beter te leren kennen. In deze reflectie schrijf ik over hoe ik het weekend ervaren heb, wat voor mij hoogte- en dieptepunten waren en wat ik ervan opgestoken ben! Maar eerst wat meer informatie over dit bekende dansfestival.
Over de Nederlandse Dansdagen
Sinds 1998 presenteert de organisatie Nederlandse Dansdagen ieder jaar een dansfestival. Op verschillende locaties in Maastricht staat het eerste weekend van oktober volledig in het teken van dans. Zowel grote en bekende als kleine en minder bekende gezelschappen en personen laten hier wat zij te bieden hebben. Voor elk is wat wils, of je nou jong of oud bent, van klassiek ballet of hiphop houdt, een voorstelling wilt zien of zelf wilt dansen. Een bijzonder gevarieerd programma dus!
Het doel van de Nederlandse Dansdagen is om dans onder de aandacht te brengen van het grote publiek en het meer te integreren in de samenleving. Ieder jaar wordt een ander thema gekozen dat aansluit bij wat er op dat moment speelt in de maatschappij. Bij de editie van 2014 stond geslacht en identiteit centraal. De verschillende deelnemers lieten in hun optredens hun interpretatie van dit onderwerp zien.
Kortom, de organisatie ontwikkelt, honoreert, stimuleert en promoot de Nederlandse dans. Als bezoeker kun je losse kaartjes kopen voor optredens of workshops. De academie waarop ik zit had de mogelijkheid een programma te kopen inclusief overnachting en een geselecteerd aantal voorstellingen en workshops, dat heb ik dus gevolgd. Het hele programma is te vinden op de site van de Nederlandse Dansdagen: https://www.nederlandsedansdagen.nl/
Vrijdag 3 oktober
De opzet van de eerste voorstelling die ik te zien kreeg, Performing Gender, vond ik erg origineel. Vijf kleine optredens waren kriskras door het Bonnenfantenmuseum opgezet. Je kon hier gaan kijken en weer doorlopen wanneer je maar wilde. Dat maakte het heel toegankelijk en zorgde bij mij voor meer concentratie, omdat je je niet constant op één toneel hoeft te focussen. Ik zou niet zo snel naar een museum voor moderne kunst gaan, maar de combinatie met de levende kunstwerken maakte het interessant. De meest opvallende performance, vond ik toch wel die van de Jordi Cortés. Deze kunstenaar gaf een stripact op de trap naar de eerste verdieping. Hij keek het publiek een voor een indringend aan en kwam soms erg dichtbij, wat ik best intimiderend en griezelig over vond komen. Ondanks dit bewonderde ik hem om zijn lef daar te staan. Vol overgave durfde hij uit te dragen wie hij is. Voor mij was het heel duidelijk dat hij wilde laten zien dat het het waard is te strijden voor acceptatie, van zowel jezelf als van anderen. Een mooie boodschap, naar mijn mening! Daarnaast was hij ook verrassend sterk en flexibel en was het knap hoe hij zich in allerlei handstanden op de trap en bochten om de trapleuning wrong.
Het tweede voorstelling, die van het Groningse dansgezelschap Club Guy & Roni, heeft ook een grote indruk op mij gemaakt. Met Naked Lunch stonden zij van 00.30 tot0 2.00 uur in de theaterzaal van de Bordenhal. Van tevoren wilde ik eigenlijk liever naar bed, want ik was moe en ik begreep niet waarom die voorstelling zo laat gepland was. Maar na het gezien te hebben, snap ik het wel. De voorstelling ging over wat er allemaal speelt in het nachtleven en het gezelschap wilde je het gevoel geven dat je daar midden in zat. ‘Dansers, acteurs, zangers en percussionisten trekken je in een hallucinerende wereld vol psychotische poëzie, banale humor en wrede zachtheid’, dat is een omschrijving in het programmaboekje. En voor mij klopte dat helemaal. De dansers waren allemaal op hun individuele manier ijzersterk, de hoofdrolspeelster kwam overtuigend over. Ik vond het een heftige voorstelling, met als confronterend thema de dood. Een overload aan felle, knipperende lichten, harde, monotone geluiden en een scala van fijne en rouwe bewegingen maakte dat ik bijna anderhalf uur lang met wijd opengesperde ogen heb zitten kijken. Het leek voor mij alsof de makers teveel ideeën hadden, waardoor ze moesten proppen om alles in een stuk van anderhalf uur te kunnen zetten. Soms was er een rustmomentje met een luchtigere scène, onder andere het interactieve deel waarbij we op het podium mee mochten dansen. Dit was voor mij een welkome afwisseling, maar toch paste het niet helemaal in het concept. Kortom een heel fascinerend optreden vol energie, alleen ben ik er nog niet helemaal zeker van of dit ontzettend mooi of afgrijselijk vind. Van allebei een beetje denk ik.
Zaterdag 4 oktober
R_ESISTERE door Gulio D’Anna Bron: https://www.theaterkrant.nl/recensie/r_esistere/
Zaterdagochtend konden we gelukkig even uitslapen voordat we bepakt weer naar het centrum vertrokken. Om 12.00 uur stond daar R_ESISTERE van choreograaf Gulio D’Anna op het programma. Het enorme uithoudingsvermogen en de schijnbaar eindeloze energie die het uitstraalde, waren in mijn ogen bewonderingswaardig. Mooi aan het stuk vond ik dat alle dansers zowel de rol van man als de rol van vrouw hadden; ze liftten en werden gelift. Dit drukte eenheid en een saamhorigheidsgevoel uit. De overgangen tussen scènes waarin het gezelschap verschillende vormen van verzet en onderdrukking lieten zien, waren heel vloeiend en daarom nauwelijks merkbaar. Ik vroeg me wel af wat de bedoeling was van de discodans aan het begin en aan het einde. Was dat ter viering van de overwinning en de vreugde als gevolg daarvan? De voorstelling gaf in ieder geval een heel optimistisch gevoel. Het gevoel van de kracht en mogelijkheden van mensen en groepen mensen, in plaats van machteloosheid. Hoewel ook de keerzijde daarvan, buitensluiting, goed zichtbaar was.
We maken een sprong in de tijd, naar een later moment op de zaterdag. Om 20.15 uur begon in het Theater aan het Vrijthof Het Feest van de Nederlandse Dans. Eerlijk is eerlijk, dit is toch wel de voorstelling waar ik het meeste naar uit had gekeken. Ik ben een groot fan van (neo-)klassiek en modern ballet. Nu zou ik op een avond vier grote Nederlandse dansgezelschappen zien die bekend staan om hun kwalitatief hoge optredens (Introdans, het Nationale Ballet, het NDT en het Scapino Ballet). De voorstelling was prachtig, net zoals ik had verwacht. Mijn favoriete stuk was denk ik dat van het Scapino Ballet: Test. Dat verbaasde me van mezelf, omdat ik had gedacht dat ik het Nationale Ballet wel op de absolute nummer één zou zetten. Dances with Harp vond ik dan ook heel erg mooi. De elegantie en verfijnde bewegingen in combinatie met de kabbelende harpmuziek was heel fijn om naar te kijken. Maar Test was verrassender voor mij. Een groep mannen voerde een behoorlijk vrouwelijk uitziende dans uit. Het bewegingsmateriaal was origineel en door de uitvoering met mime kwam het komisch over. Soms was het een beetje rommelig, want er gebeurde veel tegelijkertijd, maar door het hoge niveau van de dansers maakte me dat niet zoveel meer uit.
Zondag 5 oktober
De voorstelling Schwalbe Zoekt Massa op de zondagochtend vond ik heel saai. Letterlijk de hele voorstelling bestond uit mensen van alle leeftijden, zowel man als vrouw, zowel blank als donker die in rondjes liepen of renden. Heel knap dat ze dit een uur lang volhielden en hoe de groep elkaar aanvoelde, maar ik vond er niets aan. Na 20 minuten in de zaal gezeten te hebben grapten mijn klasgenoten en ik al dat het de rest van het uur zo door zou gaan. We hebben het geweten ook. Steeds bleef ik hoop houden op een plotselinge verandering, een verrassende klap waarmee alles veranderde. Die bleef uit. Om eerlijk te zijn, snap ik niet helemaal de keuze van deze voorstelling in ons programma, want ik zie er de artistieke waarde niet echt van in.
De Soprano’s, door ICKamsterdam Bron:
We sloten het weekend af met Soprano’s door ICKamsterdam, in samenwerking met Opera Zuid. Ik vond het heel bijzonder, want ik had nog nooit een opera in het echt gezien. De zang legde accenten, waardoor ik als kijker aandachtig bleef. Het thema van het verhaal, de kracht van vrouwen, kwam in het begin op een grappige manier naar voren. Een man in een jurk noemde namen van machtige vrouwen. De dansers waren heel eigen en dansten mooi, maar soms leek het alsof ze de choreografieën zo sterk op een eigen manier interpreteerden, wat maakte dat het ongelijk ging. De voorstelling riep ook wat vragen bij me op. Ten eerste; waarom droegen alle dansers en zangers soms een soort maliënkolder over hun hoofd? En waarom zetten ze dat ding soms weer af? Wat was de rol van de man in pailettenpak met elektrische gitaar die een keer op het podium verscheen? Hij vormde een groot contrast met de sierlijke dansers in witte, fladderende kostuums. Dit maakte het verwarrend. En ook; hoe heeft het gezelschap het thema in de rest van de voorstelling verwerkt? Dat heb ik er namelijk niet helemaal uit op kunnen maken. Een beetje verwarrend dus, maar alsnog waren beelden gecreëerd die ik heel mooi vond om te zien.
Tot slot
Ik zou nog veel meer kunnen vertellen over de voorstellingen en over het weekend in het algemeen, maar ik denk dat uit de bovenstaande beschrijving wel duidelijk wordt wat voor mij de belangrijkste indrukken waren. Ik heb het weekend als heel positief ervaren! Ik heb ontzettend veel nieuwe dingen gezien, dansgezelschappen ontdekt die mij tot dan toe onbekend waren. Ook heb ik geleerd hoeveel mogelijkheden er zijn om een voorstelling te presenteren: een vaste structuur waarbij dansers opkomen en een dansje doen, af gaan en de volgende komen weer op, is helemaal niet nodig. Ook qua bewegingsmateriaal zijn er eindeloos veel mogelijkheden. De Nederlandse Dans Dagen waren kortom bij uitstek de plek voor mij om inspiratie op te doen. Omdat er een programma voor je is samengesteld, kom je bij optredens die je normaal niet zelf zou kiezen. Maar dat kan, zoals blijkt, (naast niet heel positief ook) heel verrassend uitpakken en nieuwe ideeën geven!
Ik kan je heel erg aanraden het programma van NDD van seizoen 2015-2016 in de gaten te houden en wat voorstellingen te bezoeken als je de kans krijgt. Je komt er ongetwijfeld bijzondere dingen tegen!
Fijn weekend!
Groetjes, Heleen
P.S. Mijn excuses dat er geen nieuwsoverzicht is verschenen van de maand september! Ik heb hier helaas geen tijd voor gehad. Eind oktober zal er een nieuwsoverzicht voor zowel september als oktober gestuurd worden naar de leden. Nog geen lid? Stuur een mailtje naar [email protected] met als onderwerp ‘Aanmelden nieuwsoverzicht’, zo blijf je op de hoogte van nieuwe artikelen en updates van mijn site.
